Urodził się 14 grudnia 1901 r. w Majdanie Książpolskim, w ówczesnej gub. lubelskiej. Syn Stefana i Heleny z d. Romanowskiej. W 1912 r. rozpoczął naukę w Powiatowej Szkole Duchownej, a w 1918 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu. W 1921 r. był nauczycielem w Horodnicy na Wołyniu. W 1923 r. bp Aleksy mianował go psalmistą w cerkwi w Białowieży, a wkrótce przeniósł do cerkwi w Czyżach. 24 lutego 1924 r. D. Stępkowski zawarł związek małżeński z Eugenią Czerewacką c. Stefana ur. 12 marca 1905 r. w Bielsku. 9 marca 1924 r. D. Stępkowski otrzymał święcenia diakońskie, a 29 marca t.r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp Aleksego przy Duchownym Konsystorzu w Grodnie. 9 marca 1925 r. przeniesiony został do cerkwi w Nowym Dworze w pow. wołkowyskim. Rektorem filii w Maleszach był od 15 sierpnia 1927 r. do 15 sierpnia 1933 r. – wówczas przeniesieno go do cerkwi w Cichowoli w pow. bielskim. Od 12 kwietnia 1940 r. był proboszczem parafii św. Michała w Bielsku Podlaskim. 16 września 1952 r. został proboszczem parafii w Pasynkach, następnie 17 sierpnia 1954 r. do 17 sierpnia 1958 r. był proboszczem w Samogródzie. Na parafii w Juszkowym Grodzie był od 1 września 1958 r. do 14 listopada 1967 r. Proboszczem w Choroszczy był do 5 listopada 1974 r. W wieku 70 lat przeszedł w stan spoczynku. W czasie swej duszpasterskiej służby otrzymał liczne nagrody: nabiedrennik w 1928 r., Błogosławioną Gramotę w 1932 r., skufię w 1933 r., kamiławkę w 1940 r., Złoty Krzyż w 1944 r., protojerejstwo w 1945 r. Ks. prot. D. Stępkowski zmarł 7 czerwca 1984 r. – został pochowany na cmentarzu w Bielsku Podlaskim.
Autor: Halina Surynowicz