Urodził się 27 września 1858 r. we wsi Czeremoszno w powiecie kowelskim na Wołyniu, w rodzinie duchownego. Ukończył duchowną szkołę powiatową w Mielcach, Wołyńskie Duchowne Seminarium w Krzemieńcu i Seminarium Duchowne w Chełmie Lubelskim. Edukację teologiczną zakończył w 1881 r. W latach 1881-1884 studiował medycynę na Wydziale Medycznym w Warszawie. 31 sierpnia 1884 r. zawarł związek małżeński z 18-letnią Anną Sieriebriannikową, c. Jerzego i Kseni i rozpoczął pracę jako urzędnik w Konsystorzu Duchownym w Warszawie. We wrześniu 1894 r. otrzymał święcenia diakońskie i stanowisko diakona w soborze w Piotrkowie Trybunalskim, a wkrótce mianowano go proboszczem cerkwi przy Urzędzie Celnym w Prażce w pow. wieluńskim i kapelanem Straży Granicznej rejonu kaliskiego i częstochowskiego. 12 stycznia 1886 r. przeniesiono go do cerkwi przy Urzędzie Celnym w Grajewie. W 1889 r. został proboszczem cerkwi w Balli w pow. augustowskim. Z polecenia Konsystorza warszawskiego rewizował Klasztor Żeński w Teolinie. W 1894 r. został proboszczem cerkwi szczyńskiej na Chełmszczyźnie, a od 1 lutego 1902 r. proboszczem cerkwi w Płońsku. Trzy lata później objął parafię w Wysokim Mazowieckiem, a od 1 maja 1910 r. cerkiew w Kolnie. Tam zastała go I wojna światowa i mobilizacja jako kapelana do 2 lazaretu 4 Dywizji Piechoty 6 Korpusu Armii Rosyjskiej, której zadaniem była obrona twierdzy Modlin. Tu został ranny. W czasie walk o Tarnopol stracił przechodnią cerkiew, a uszedł z życiem- jak pisał – dzięki Św. Darom, Antymisowi, Darochranitielnicy i Epitrachillowi, które miał przy sobie. W czasie wojny żona Anna z córką Nadzieżdą przebywały w Moskwie. Syn Sergiusz został zmobilizowany do wojska, walczył na Kaukazie, ale jego los nie był znany. Po powrocie z Rosji w 1921 r. ks. prot. K. Jarmołowicz 10 listopada 1924 r. został skierowany do Choroszczy. Administrował parafią do 1 stycznia 1928 r. W czasie swojej długiej, prawie 50 letniej służby duchownej był nagrodzony nabiedrennikiem, skufia, kamiławką, orderami św. Anny 3 i 2 stopnia, złotym synodalnym, napierstnym krzyżem, orderem św. Włodzimierza 4 stopnia, w 1925 r. protojerejstwem i palicą. Ks. K. Jarmołowicz do 1932 r. był proboszczem parafii w Nowoberezowie.
Autor: Halina Surynowicz