Poczajowska Ikona Matki Bożej znajduje się w Ławrze Poczajowskiej na Ukrainie i należy do najbardziej czczonych wśród Słowian.
Została ona podarowana przez greckiego metropolitę Neofita w 1559 roku Annie Gojskiej – dziedziczce majątku, na którym znajdowała się Ławra Poczajowska. Z biegiem czasu zauważono, że ikona emanuje niezwykłą światłość. Wkrótce miał miejsce pierwszy cud uzdrowienia. Odzyskał zdrowie niewidomy od urodzenia brat Gojskiej. Po tym wydarzeniu, które miało miejsce w 1597 r., właścicielka ikony postanowiła przekazać ją w stosowniejsze miejsce – do Monasteru Poczajowskiego. Od 1649 r. ikona znajdowała się w głównej świątyni soborze Świętej Trójcy.
W 1675 roku, dzięki modlitwom mnichów przed świętą ikoną Monaster Poczajowski został ocalony od oblegających go wojsk tureckich. W noc poprzedzającą szturm nad monasterem ukazała się świetlista postać Bogarodzicy otoczonej aniołami.
Widzieli ją również Turcy, którzy strzelali z łuków, ale strzały wracały z powrotem ku nim. Był to dla pogan widoczny znak opieki Matki Bożej nad monasterem.
W latach 1721-1831 monaster poczajowski znajdował się w rękach unitów. Z tego okresu pochodzi spoczywająca na głowie Bogarodzicy korona, nadana przez papieża jako dowód cudotwórczości ikony. Koronacja ikony, zwyczaj katolicki, miała miejsce w 1733 r. i odbyła się ze szczególnym rozmachem.
W 1831 r. monaster powrócił do prawosławnych. Od tej pory przed opuszczającą się z ikonostasu ikoną, znajdującą się nad królewskimi wrotami, tłumnie gromadzą się wierni, odprawiane są uroczyste akatysty i mnożą się przypadki uzdrowień.
Na ramach Poczajewskiej Ikony Matki Bożej znajduje się siedem miniaturowych postaci świętych: proroka Eliasza, męczenników: Miny i Stefana, św. Awramiusza, wielkiej męczennicy Katarzyny oraz męczennic: Paraskiewy i Ireny.
Święto Poczajewskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 23 lipca/5 sierpnia i 8/21 września.
Autor: Jarosław Charkiewicz
