Ks. Stefan Jakimiuk s. Andrzeja

Zamieszczono: February 19, 2013 o 13:47

Urodził się 1 stycznia 1932 r. we wsi Zbucz gm. Czyże w rodzinie Andrzeja i Olgi z d. Ostapkiewicz. W 1955 r. ukończył Prawosławne Seminarium Duchowne w Warszawie. 6 listopada 1955 r. zawarł związek małżeński z Eugenią Kiryluk, c. Kalenika i Nadziei. Do parafii w Choroszczy przybył 30 grudnia 1955 r. W Choroszczy był proboszczem do 9 kwietnia 1957 r., a potem kolejno w parafiach: Nowa Wola, Jurowlany, Kruszyniany, Sasiny, Milejczyce, Werstok, Ostrowie, Jacznie. Wikarym był w Klejnikach, w Ostrowie, obsługiwał również cerkiew w Grzybowszczyźnie, a w latach 80. był proboszczem w Jacznie. Obecnie ks. S. Jakimiuk przebywa w stanie spoczynku.

Autor: Halina Surynowicz

Ks. prot. Aleksy Rusinowicz s. Aleksandra

Zamieszczono: February 19, 2013 o 13:44

Urodził się 9 marca 1917 r. w Narwi, w pow. bielskim i tam też w 1930 r. ukończył Szkołę Podstawową. 22 lutego 1946 r. zawarł związek małżeński z Walentyną Kosacką c. Mikołaja i Marii. 19 grudnia 1947 r. abp Tymoteusz wyświęcił go na diakona do cerkwi w Michałowie. 20 marca 1951 r. diakon Aleksy Rusinowicz podjął naukę w Seminarium Duchownym w Warszawie. 3 czerwca 1951 r. został wyświęcony na prezbitera i był duchownym w cerkwi ofiarowania NMP w Warszawie. Od 25 kwietnia 1952 r. pełnił obowiązki proboszcza w parafii prawosławnej w Choroszczy. W 1948 r. urodziła mu się córka Leoniła, a w Choroszczy w 1952 r., syn Alim. 4 V 1952 r. ks. A. Rusinowicza nagrodzono nabiedrenikiem. Był tu proboszczem do 30 listopada 1955 r. Skierowano go wówczas do parafii w Starym Korninie. W 1986 r. otrzymał stopień protojereja, a w 1992 r. przeszedł w stan spoczynku.

Autor: Halina Surynowicz

Ks. prot. Włodzimierz Żuk

Zamieszczono: February 19, 2013 o 13:41

Urodził się 1 czerwca 1893 r. w Świsłoczy. Tamże, w 1911 r. ukończył Seminarium Nauczycielskie, a w 1914 r. Szkołę Psalmistów w Grodnie. Skierowano go wówczas do cerkwi bliźniańskiej w pow. słonimskim. Wkrótce został powołany do wojska. Przez okres I wojny był pisarzem w kancelarii RKU w Wołkowysku. Zwolniono go w 1918 r. po demobilizacji wojsk rosyjskich. Wstąpił w związek małżeński z Olgą Gutor, c. Sergiusza ur. 7 lipca 1899 r. W 1920 r. bp Włodzimierz mianował go psalmistą w cerkwi w Świsłoczy. W kwietniu 1925 r. abp Aleksy przeniósł go do cerkwi w Jałówce, a w listopadzie wyświęcił go na diakona do tejże cerkwi. W latach 1926-1934 był psalmistą w Białowieży, potem w Boćkach, uczył także religii. 19 grudnia 1939 r. abp Pantelejmon wyświęcił go na prezbitera cerkwi w Boćkach a wkrótce, 19 stycznia 1940 r. został skierowany do cerkwi w Królowym Moście. 12 kwietnia 1949 r. na jego prośbę abp Tymoteusz przeniósł go do cerkwi w Choroszczy. W Choroszczy zamieszkiwał z rodziną – z matuszką i 5 dzieci, córką Wierą, jej mężem Jerzym Turowskim i wnukiem Igorem. Był tu proboszczem do 25 stycznia 1952 r., objął wówczas parafię w Fastach. Nagrodzony był kamiławką, w 1947 r., złotym napierstnym krzyżem w 1949 r., w następnych latach otrzymał protojerejstwo. Zmarł w 1972 r. i został

Autor: Halina Surynowicz

Ks. prot. Mikołaj Pasternacki s. Michała

Zamieszczono: February 19, 2013 o 13:38

Urodził się 29 stycznia 1885 r. w Grodnie, w rodzinie wojskowego, Michała i Stefanii z d. Kreczetowicz. W 1899 r. ukończył szkołę duchowną w Wilnie, a w 1903 r. gimnazjum w Kijowie. W latach 1903-1904 pracował jako urzędnik w administracji cywilnej, a do1914 r w administracji wojskowej. Zmobilizowany do Armii Rosyjskiej, walczył w szeregach III Armii Frontu Zachodniego. Rozkazem carskim, w czerwcu 1916 r., nagrodzono go orderem św. Stanisława 3 stopnia. W listopadzie 1916 r. otrzymał order św. Anny 3 stopnia walcząc w szregach XI Armii Frontu Południowo-Zachodniego. 11 listopada 1916 r. zawarł związek małżeński z Walentyną Popową, córką duchownego, ks. Jana Popowa. Obywatelstwo polskie otrzymał w 1926 r., a 1 grudnia 1927 r. bp Aleksy mianował go psalmistą w cerkwi w Jatwiesku w pow. skidelskim. Po dwóch latach przeniósł go do więzowieckiej cerkwi w dekanacie dzięciolskim. W lipcu 1934 r. na jego prośbę przeniesiono go do cerkwi w Ohonowie, a rok później był psalmistą w Koreliczach w pow. nowogródzkim. W grudniu 1936 r. został psalmistą w cerkwi w Wasilkowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 maja 1942 r. z rąk bp Atanazego, a 17 czerwca 1942 r. został proboszczem parafii w Albertynie w dekanacie byteńskim. Wkrótce mianowano go proboszczem w Mieżewiczach, rok później, we wrześniu 1943 r. w Szyłowiczach tegoż dekanatu. 16 lipca 1944 r. bp Tymoteusz powierzył mu obowiązki proboszcza parafii w Starosielcach (zatwierdził 27 grudnia 1945 r.). Na własną prośbę, 24 czerwca 1946 r. został proboszczem w Choroszczy. Od kwietnia 1949 r. był kolejno proboszczem: w Królowym Moście, w parafii klasztornej na Grabarce, Dojlidach, Jałówce i Kuźnicy. Zmarł 14 kwietnia 1970 r. Pochowano go przy cerkwi w Dojlidach.
Autor: Halina Surynowicz

Ks. mitrat Anatol Mackiewicz, s. Mikołaja.

Zamieszczono: February 19, 2013 o 13:34

Urodził się 1 lipca 1901 r. we wsi Żołkin, w pow. pińskim, w rodzinie duchownego. W 1920 r. ukończył Mińskie Seminarium Duchowne. 6 stycznia 1922 r. zawarł związek małżeński z Walentyną c. ks. prot. Aleksandra Lubicza. 19 lutego 1922 r. został wyświęcony przez bp Włodzimierza w katedrze grodzieńskiej na prezbitera i skierowany na probostwo do parafii we wsi Borowa w pow. pińskim. 8 sierpnia 1925 r. przeniesiono go do cerkwi w Białousach w pow. stolińskim. 6 grudnia 1933 r. decyzją abp poleskiego Aleksandra mianowano go rejonowym misjonarzem na powiaty: stoliński i łuniniecki. 6 lutego 1935 r. został dziekanem 1. okręgu w pow. stolińskim. 9 grudnia 1937 r. abp poleski przeniósł go do cerkwi w Stolinie, gdzie prowadził parafię do maja 1944 r. W okresie okupacji niemieckiej pełnił w Stolinie funkcję burmistrza. 22 maja 1944 abp Benedykt przyjął go do diecezji grodzieńskiej, a 24 maja 1944 r. mianowano go nieetatowym wikariuszem w cerkwi w Sokółce. 21 sierpnia 1944 r. powierzono mu obowiązki proboszcza parafii prawosławnej w Choroszczy, a 31 października zatwierdzono go na to stanowisko. Zamieszkiwał w Choroszczy z matuszką Walentyną i córką Olgą (ur. w 1929 r.). Był cenionym duchownym – świadczą o tym wyróżnienia i awanse. W 1923 r. odznaczono go nabiedrennikiem, w 1929 skufią, w 1933 kamiławką. 24 grudnia 1934 r. za gorliwą pracę w akcji zwalczania sekciarstwa w powiatach stolińskim i łuninieckim od apb poleskiego otrzymał list dziękczynny, a w 1937 r. złoty krzyż napierstny. 5 lutego 1942 r. z okazji dwudziestolecia pracy duszpasterskiej mianowano go protojerejem. 31 października 1945 r. bp Tymoteusz za gorliwą pracę na rzecz św. Cerkwi prawosławnej nagrodził ks. prot. A. Mackiewicza palicą, a 24 czerwca 1946 r. metropolita Dionizy zatwierdził, przyznany mu przez bp Tymoteusza, ozdobny z kamieniami złoty krzyż napierstny. Ks. prot. A. Mackiewicz w Choroszczy był proboszczem do czerwca 1946 r., choć 1 stycznia 1946 r. decyzją bp Tymoteusza delegowano go na stanowisko proboszcza soboru NMP w Bielsku Podlaskim i dziekana bielskiego. W tym okresie w pracy duszpasterskiej w Choroszczy wspierał go ks. Mikołaj Pasternaki ze Starosielc. Od 7 czerwca 1946 r. do 9 września 1946 r. ks. prot. A. Mackiewicz był pierwszym wikarym soboru w Białymstoku i dziekanem okręgu Białystok, był także członkiem i przedstawicielem Warszawskiego Konsystorza na teren diecezji białostockiej – otrzymał wówczas mitrę. 18 stycznia 1949 r. został aresztowany z całą rodziną przez UB w Białymstoku i wydalony do ZSRR. Tam skazano go na 25 lat więzienia. Do Polski powrócił w 1955 r. Pełnił obowiązki proboszcza kolejno: w Bielsku Podlaskim, Suwałkach-Ełku-Augustowie, Rybołach, a w latach 1957-1979, do przejścia w stan spoczynku, był proboszczem parafii św. Michała w Bielsku Podlaskim. Zmarł 5 września 1984 r., został pochowany na cmentarzu w Dojlidach.

Autor: Halina Surynowicz