Urodził się 1 lipca 1901 r. we wsi Żołkin, w pow. pińskim, w rodzinie duchownego. W 1920 r. ukończył Mińskie Seminarium Duchowne. 6 stycznia 1922 r. zawarł związek małżeński z Walentyną c. ks. prot. Aleksandra Lubicza. 19 lutego 1922 r. został wyświęcony przez bp Włodzimierza w katedrze grodzieńskiej na prezbitera i skierowany na probostwo do parafii we wsi Borowa w pow. pińskim. 8 sierpnia 1925 r. przeniesiono go do cerkwi w Białousach w pow. stolińskim. 6 grudnia 1933 r. decyzją abp poleskiego Aleksandra mianowano go rejonowym misjonarzem na powiaty: stoliński i łuniniecki. 6 lutego 1935 r. został dziekanem 1. okręgu w pow. stolińskim. 9 grudnia 1937 r. abp poleski przeniósł go do cerkwi w Stolinie, gdzie prowadził parafię do maja 1944 r. W okresie okupacji niemieckiej pełnił w Stolinie funkcję burmistrza. 22 maja 1944 abp Benedykt przyjął go do diecezji grodzieńskiej, a 24 maja 1944 r. mianowano go nieetatowym wikariuszem w cerkwi w Sokółce. 21 sierpnia 1944 r. powierzono mu obowiązki proboszcza parafii prawosławnej w Choroszczy, a 31 października zatwierdzono go na to stanowisko. Zamieszkiwał w Choroszczy z matuszką Walentyną i córką Olgą (ur. w 1929 r.). Był cenionym duchownym – świadczą o tym wyróżnienia i awanse. W 1923 r. odznaczono go nabiedrennikiem, w 1929 skufią, w 1933 kamiławką. 24 grudnia 1934 r. za gorliwą pracę w akcji zwalczania sekciarstwa w powiatach stolińskim i łuninieckim od apb poleskiego otrzymał list dziękczynny, a w 1937 r. złoty krzyż napierstny. 5 lutego 1942 r. z okazji dwudziestolecia pracy duszpasterskiej mianowano go protojerejem. 31 października 1945 r. bp Tymoteusz za gorliwą pracę na rzecz św. Cerkwi prawosławnej nagrodził ks. prot. A. Mackiewicza palicą, a 24 czerwca 1946 r. metropolita Dionizy zatwierdził, przyznany mu przez bp Tymoteusza, ozdobny z kamieniami złoty krzyż napierstny. Ks. prot. A. Mackiewicz w Choroszczy był proboszczem do czerwca 1946 r., choć 1 stycznia 1946 r. decyzją bp Tymoteusza delegowano go na stanowisko proboszcza soboru NMP w Bielsku Podlaskim i dziekana bielskiego. W tym okresie w pracy duszpasterskiej w Choroszczy wspierał go ks. Mikołaj Pasternaki ze Starosielc. Od 7 czerwca 1946 r. do 9 września 1946 r. ks. prot. A. Mackiewicz był pierwszym wikarym soboru w Białymstoku i dziekanem okręgu Białystok, był także członkiem i przedstawicielem Warszawskiego Konsystorza na teren diecezji białostockiej – otrzymał wówczas mitrę. 18 stycznia 1949 r. został aresztowany z całą rodziną przez UB w Białymstoku i wydalony do ZSRR. Tam skazano go na 25 lat więzienia. Do Polski powrócił w 1955 r. Pełnił obowiązki proboszcza kolejno: w Bielsku Podlaskim, Suwałkach-Ełku-Augustowie, Rybołach, a w latach 1957-1979, do przejścia w stan spoczynku, był proboszczem parafii św. Michała w Bielsku Podlaskim. Zmarł 5 września 1984 r., został pochowany na cmentarzu w Dojlidach.
Autor: Halina Surynowicz