Swieto Poczajowskiej Ikony Matki Bożej – 2012

Zamieszczono: February 28, 2013 o 20:53

Poczajowska Ikona Matki Bożej znajduje się w Ławrze Poczajowskiej na Ukrainie i należy do najbardziej czczonych wśród Słowian.

Została ona podarowana przez greckiego metropolitę Neofita w 1559 roku Annie Gojskiej – dziedziczce majątku, na którym znajdowała się Ławra Poczajowska. Z biegiem czasu zauważono, że ikona emanuje niezwykłą światłość. Wkrótce miał miejsce pierwszy cud uzdrowienia. Odzyskał zdrowie niewidomy od urodzenia brat Gojskiej. Po tym wydarzeniu, które miało miejsce w 1597 r., właścicielka ikony postanowiła przekazać ją w stosowniejsze miejsce – do Monasteru Poczajowskiego. Od 1649 r. ikona znajdowała się w głównej świątyni soborze Świętej Trójcy.

W 1675 roku, dzięki modlitwom mnichów przed świętą ikoną Monaster Poczajowski został ocalony od oblegających go wojsk tureckich. W noc poprzedzającą szturm nad monasterem ukazała się świetlista postać Bogarodzicy otoczonej aniołami.

Widzieli ją również Turcy, którzy strzelali z łuków, ale strzały wracały z powrotem ku nim. Był to dla pogan widoczny znak opieki Matki Bożej nad monasterem.

W latach 1721-1831 monaster poczajowski znajdował się w rękach unitów. Z tego okresu pochodzi spoczywająca na głowie Bogarodzicy korona, nadana przez papieża jako dowód cudotwórczości ikony. Koronacja ikony, zwyczaj katolicki, miała miejsce w 1733 r. i odbyła się ze szczególnym rozmachem.

W 1831 r. monaster powrócił do prawosławnych. Od tej pory przed opuszczającą się z ikonostasu ikoną, znajdującą się nad królewskimi wrotami, tłumnie gromadzą się wierni, odprawiane są uroczyste akatysty i mnożą się przypadki uzdrowień.

Na ramach Poczajewskiej Ikony Matki Bożej znajduje się siedem miniaturowych postaci świętych: proroka Eliasza, męczenników: Miny i Stefana, św. Awramiusza, wielkiej męczennicy Katarzyny oraz męczennic: Paraskiewy i Ireny.

Święto Poczajewskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 23 lipca/5 sierpnia i 8/21 września.
Autor: Jarosław Charkiewicz

500 lat pod opieka Matki Bozej

Zamieszczono: February 26, 2013 o 19:49

14 października 2007 roku w choroszczańskiej parafii Opieki Matki Bożej obchodzono wielkie uroczystości ? 500-lecie powstania parafii i nadania praw miejskich Choroszczy. Władyka Jakub, biskup białostocko-gdański, po Liturgii poświęcił nowe freski w cerkwi i pamiątkową tablicę umieszczoną na głazie przed cerkwią.

? Kiedy świętujemy jubileusz ? mówił władyka ? przypominamy cały okres, od powstania parafii aż do dzisiaj, wszystkie wydarzenia związane z tym miejscem i parafią. Myślimy o wszystkich ludziach, parafianach i duchownych, którzy przychodzili do tej świątyni, trudzili się, każdy na swój sposób, aby osiągnąć zbawienie.
Dziś świętujemy 500-lecie nadania praw miejskich. Każda miejscowość, która uzyskiwała w owych czasach prawa miejskie, musiała mieć świątynię. W Choroszczy zapewne wzniesiono ją dużo wcześniej, dla potrzeb mieszkańców. Stąd też dzisiejszy jubileusz jest datą umowną. Jeśli spojrzymy na układ miasta, zauważymy, że to jest najwyższe miejsce na tym terenie. Więc musiała tu stanąć pierwsza świątynia, budowano je wszak na najwyższym miejscu. Obok na pewno był rynek potrzebny do zgromadzeń…
Dzisiejszy jubileusz jest zwróceniem się ku bogatej historii tych ziem. Ich właściciel, Iwan Chodkiewicz, w pewnym momencie znalazł się w niewoli tatarskiej. Wykupiony został z niej przez króla polskiego. Ponownie uzyskał nadanie ziemi. Potem Aleksander Chodkiewicz, marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego, nadał ziemie wokół Choroszczy monasterowi supraskiemu. Warto zauważyć, że miasta na tych ziemiach, z 500-letnią historią, związane są z możnym prawosławnym rodem Chodkiewiczów.
Historia się zmienia, toczy się w różnych uwarunkowaniach. Ale człowiek pozostaje zawsze człowiekiem. I wtedy, gdy Matka Boża stała przy krzyżu i teraz stoi tak samo przedobliczem Boga i ma ten sam cel ? osiągnąć zbawienie. Człowiek działając w różnych uwarunkowaniach historycznych ma także ten sam cel ? osiągnąć zbawienie.
Jubileusz obchodziliśmy w dniu Opieki Matki Bożej.
? Dzisiejsze święto ? mówił w kazaniu o. Jan Kojło ? skłania nas do zwrócenia uwagi na trzy bardzo istotne wydarzenia, które pomogą nam dostrzec istotę ciągłości w historii.
Oto w 33 roku Zbawiciel, będąc na krzyżu, do stojących u Jego stóp Matki i ulubionego ucznia Jana Teologa mówi: ?Niewiasto, oto syn twój? A do ucznia: ?Oto matka twoja?. Tym samym poręcza opiece Jana Bogarodzicę, a Bogarodzicy opiekę nad całym rodzajem ludzkim.
Drugie wydarzenie. 910 rok. Hordy Saracenów podchodzą pod święte miasto Konstantynopol. Chrześcijański lud całą nadzieję pokłada w Bogu. Wierni wznoszą modlitwy. Z militarnego punktu widzenia są skazani na porażkę. Ale wierzą, że Bogarodzica nie zapomni o nich. I oto w cerkwi na Blachernach święci Andrzej i jego uczeń Epifaniusz widzą, jak Bogarodzica swoim omoforem, welonem, pokrywa wszystkich w cerkwi. Wraz z Matką Bożą przybywają moce niebieskie i święci. W tym święci Andrzej i Epifaniusz widzą realizację tego poręczenia, które Chrystus daje Matce przy krzyżu. Oto Przenajświętsza Bogarodzica nie zostawia ludzi, którzy potrzebują pomocy. I skazane na porażkę wojska bizantyńskie pokonują Saracenów i chronią Konstantynopol i jego świątynie przed zburzeniem i zbezczeszczeniem.
Wydarzenia dzieli czas, miejsce i ranga. Ale z teologicznego punktu widzenia wydarzenie z Konstantynopola z 910 roku, które dziś obchodzimy jako święto Opieki Matki Bożej (Pokrowa Preświatoj Bohorodzicy), to nic innego, jak efekt tego poręczenia z 33 roku przy krzyżu.
I trzecie wydarzenie. Rok 1507. Król Zygmunt I potwierdza decyzję Aleksandra Chodkiewicza o przekazaniu włości choroszczańskiej monasterowi w Supraślu. Data ta ? umowna ? daje początek społeczności prawosławnej na tych ziemiach ? to początek miasta.
Dla nas to wydarzenie jest istotne na tyle, że wykazuje nierozerwalną więź tych terenów z chrześcijańskim wschodem. Oto Aleksander Chodkiewicz funduje pierwszą prawosławną świątynię na tych ziemiach, oto tenże Chodkiewicz przekazuje te ziemie Ławrze Supraskiej ? najważniejszemu ośrodkowi monastycznemu na tych terenach.
Dalsze losy parafii Choroszcz różnie się toczyły. Miała wzloty i upadki. Parafia, jak całe prawosławie na tych terenach, doświadczyła trzech kataklizmów: unii brzeskiej, bieżeństwa i powojennego okresu wysiedleń. Ale, jak widać w dniu dzisiejszym, opieka Matki Bożej nad świątynią i nad tym miejscem trwa. Mimo że wielu złych ludzi chciało, aby wschodnie chrześcijaństwo na tych ziemiach przestało istnieć, ono trwa. Dzięki opiece Matki Bożej niecne plany nie zostały zrealizowane.
A my dzisiaj możemy się cieszyć, że społeczność prawosławna przeżywa swój rozwój. To powód do radości, ale i do refleksji, że Matka Boża powierza nam zadanie ? troskę o zbawienie nasze i wszystkich, którzy są z nami.
Po liturgii biskup Jakub, w uznaniu zasług o. Andrzeja Bołbota, proboszcza parafii Opieki Matki Bożej w Choroszczy, wręczył mu order świętej równej Apostołom Marii Magdaleny II stopnia. A burmistrz Choroszczy, Jerzy Ułanowicz, przekazał pamiątkowy dyplom ze słowami uznania za zasługi dla parafii i miasta.

Autor: Michał Bołtryk

Ks. prot. mgr Andrzej Bołbot, s. Aleksandra

Zamieszczono: February 20, 2013 o 22:29

Urodził się w Narewce, wychował się w Lewkowie Nowym, które należało do parafii św. św. Apostołów Piotra i Pawła w Lewkowie Starym. Ukończył Technikum Rolnicze w Bielsku Podlaskim i Wyższe Prawosławne Seminarium Duchowne w Jabłecznej, a także Instytut Historii na Wydziale Socjologiczno- Historycznym Uniwersytetu w Białymstoku. A. Bołbot dwa lata pracował w kancelarii J.E. ks. bp Abla w Lublinie. 4 grudnia 1991 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk J.E. ks. abp Sawy, ordynariusza diecezji białostocko-gdańskiej. Dnia 30 grudnia 1991 r. dekretem J.E. ks. abp Sawy został mianowany proboszczem parafii prawosławnej p.w. Opieki Matki Boskiej w Choroszczy. Równocześnie zostały mu powierzone obowiązki kapelana w miejscowym szpitalu i Domu Pomocy Społecznej. Ks. A. Bołbota nagrodzono protojerejstwem i palicą, a 4 października 2007 r. nagrodą Św. Soboru Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego – Orderem Św. Równej Apostołom Marii Magdaleny II stopnia za pracę dla dobra Cerkwi.

Autor: Halina Surynowicz

Ks. mitrat Aleksander Mamczur, s. Korneliusza

Zamieszczono: February 20, 2013 o 22:21

Urodził się 21 kwietnia 1912 r. Syn Korneliusza i Matriony z d. Cymbaluk. Związek małżeński zawarł 16 maja 1937 r. z Marią Łobacz c. Emiliana i Katarzyny z d. Troć. W 1939 r. przy klasztorze w Poczajowie ukończył szkołę psalmistów diakonów. Święcenia diakońskie otrzymał 25 czerwca 1940 r. w klasztorze w Jabłecznej i został mianowany tam psalmistą. W 1945 r. otrzymał święcenia kapłańskie i mianowano go proboszczem parafii z siedzibą w tymże klasztorze. W latach 1947-1948 był psalmistą w Bielsku Podlaskim, a od 11 lutego 1948 r. do 30 września 1948 r. pełnił obowiązki psalmisty w parafii Ostrów Półn. Obowiązki proboszcza parafii Samogród powierzono mu 30 września 1948 r., a w 1952 r. przeniesiono go na parafię do Orzysza. Do Samogrodu powrócił w 1958 r. i był tam proboszczem do 2 kwietnia 1969 r. W 1966 r. otrzymał protojerejstwo. W Ostrowie Półn. był proboszczem do 4 listopada 1974 r. 5 listopada 1974 r. objął parafię w Choroszczy. W 1984 r. otrzymał mitrę. W stan spoczynku odszedł w grudniu 1991 r. Zmarł 29 września.

Autor: Halina Surynowicz

Ks. prot. Dymitr Stępkowski, s. Stefana

Zamieszczono: February 20, 2013 o 22:08

Urodził się 14 grudnia 1901 r. w Majdanie Książpolskim, w ówczesnej gub. lubelskiej. Syn Stefana i Heleny z d. Romanowskiej. W 1912 r. rozpoczął naukę w Powiatowej Szkole Duchownej, a w 1918 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu. W 1921 r. był nauczycielem w Horodnicy na Wołyniu. W 1923 r. bp Aleksy mianował go psalmistą w cerkwi w Białowieży, a wkrótce przeniósł do cerkwi w Czyżach. 24 lutego 1924 r. D. Stępkowski zawarł związek małżeński z Eugenią Czerewacką c. Stefana ur. 12 marca 1905 r. w Bielsku. 9 marca 1924 r. D. Stępkowski otrzymał święcenia diakońskie, a 29 marca t.r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp Aleksego przy Duchownym Konsystorzu w Grodnie. 9 marca 1925 r. przeniesiony został do cerkwi w Nowym Dworze w pow. wołkowyskim. Rektorem filii w Maleszach był od 15 sierpnia 1927 r. do 15 sierpnia 1933 r. – wówczas przeniesieno go do cerkwi w Cichowoli w pow. bielskim. Od 12 kwietnia 1940 r. był proboszczem parafii św. Michała w Bielsku Podlaskim. 16 września 1952 r. został proboszczem parafii w Pasynkach, następnie 17 sierpnia 1954 r. do 17 sierpnia 1958 r. był proboszczem w Samogródzie. Na parafii w Juszkowym Grodzie był od 1 września 1958 r. do 14 listopada 1967 r. Proboszczem w Choroszczy był do 5 listopada 1974 r. W wieku 70 lat przeszedł w stan spoczynku. W czasie swej duszpasterskiej służby otrzymał liczne nagrody: nabiedrennik w 1928 r., Błogosławioną Gramotę w 1932 r., skufię w 1933 r., kamiławkę w 1940 r., Złoty Krzyż w 1944 r., protojerejstwo w 1945 r. Ks. prot. D. Stępkowski zmarł 7 czerwca 1984 r. – został pochowany na cmentarzu w Bielsku Podlaskim.

Autor: Halina Surynowicz